عبداللهم و تشنه ی دیدار تو هستم ، عمو یار تو هستم
با دست بریده عزادار تو هستم ، عمو یار تو هستم
***
دستهایم را سپر کردم برای حنجرت ، من بقربان سرت
دست من افتاد ، افتادم به یاد مادرت ، من بقربان سرت
غریب مادر حسن ...
هوای معرکه تیره شد،چشم ملائکه خیره شده2
غربت عمو رو،عمه جون نگا کن
طاقتم تمومه،(دستمو رها کن2)
افتادی روی خاک صحرا،عموعموعموعمو
دارم میام به جای بابا،عموعموعموعمو
وااااااای،وااااااای 8
رسیدی عاقبت به آرزوت،حالا یه دنیا غم داره عموت
جای گل می ریزن نیزه رو سر تو
جای سم اسب ِ،(روی پیکر تو2)
دوباره بی پسر شدم من ،نرو نرو نرو نرو
ببین که خون جگر شدم من نرو نرو نرو نرو
واااای واااای6
هرکسی می رسید تو رو می زد،زیر لگد عمو کشیدی قد
کاش میشد تو رو باز تو بغل بگیرم
کاش میشد همین جا(پیش تو بمیرم2)
چرا به تن ضرح نداری عموعموعموعمو
می خوای بری تنهام بذاری عموعموعموعمو
وااااای وااااای6
وقتی آقا قاسم بن الحسن رفت میدون این رجز رو خوند:
إن تُنکـرونی فأنـا ابـن الحـسن
اگر من رو نمی شناسید بدونید من پسر حسنم
اِنْ تَنْکُرونى فَانَا فرعُ الْحَسَن
من شاخه ای از درخت امام حسنم
سِبْطُ النَّبِىِّ الْمُصْطَفَى و الْمُؤْتَمَن
بابای من نوی پیغمبر ِ،بابای من پسر زهرای مرضیه است
هذَا حُسَیْنٌ کَالاسیرِ الْمُرْتَهَن
این عمو حسین من ِ، که مثل اسیر در بند شما گرفتار شده.
شب عاشورا وقتی از آقا اجازه خواست . منم شهید میشم یانه؟بعد از اون سئوال و جواب فرمود:.....
کاش می شد که نسیمی خبرت را ببرد
خبر سوختن بال و پرت را ببرد
کاش میشد که زبان دور لبت چرخاندن
اثری داشت که سوز جگرت را ببرد
کاش جای عطشی که رمقت را برده
خواب می آمد و چشمان ترت را می برد
تو روی دست پدر عازم میدان بودی
یا که تقدیر گلویت پدرت را می بُرد
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیرِالْمُوْمِنینَ و َابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیّینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ فاطِمَهَ سَیِّدَهِ نِساَّءِ الْعالَمینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَعَلَی الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکُمْ مِنّی جَمیعاً سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ، یا اَباعَبْدِاللَّهِ
بچه وقتی گرسنه یا تشنه میشه، اول زار می زنه، زار می زنه، بعد یواش یواش بی حال میشه، فقط لب هاش رو تکون میده، چه خبر بود میان خیمه ی ابی عبدالله؟ کودک شش ماهه رو دست به دست می دادند، هر کی میگفت: من آرومش میکنم، دختر بچه ها می گرفتند، می گفتند: بدین من آرومش میکنم، همهمه و گریه ای افتاد، صدای گریه چون بلند شد ابی عبدالله برگشت، بی بی جان مگه نگفتم آروم گریه کنید.
این کیه صدای غربتش می آد؟ این کیه بی یار شده، یاور می خواد؟ گفت :وقتی صدای هل من ناصر ینصرنی تو رو شنید از گهواره خودش رو انداخت پایین، یعنی بابا من هستم. شرح های زیادی برای همین بغل گرفتن حسین گفتند. قنداقه رو داد دست ابی عبدالله، اومد وارد میدان شد، تا اومد با مردم حرف بزنه، نامردی کردند، هنوز کلام امام تمام نشده، یه وقت دید علی یه حرکتی کرد، دست و پاش هم که به قنداقه بسته بود، نگاه کرد دید سر به پوست بدن آویزان شده...حسین.....
یک طرف لطمات خدود
یک طرف زن و بچه دارن ضجه میزنن، گیسوان می کنن..لطمه به صورت میزنن..
لطمات خدودیک طرف
شمر داشت می خندید..
یا حسین..یا حسین...شروع کرد تا دید زینب داره نگاه میکنه از بالا تل..خنجر هندی رو دراورد..میشماری با من یا نه،چند تا ضربه بوده؟یک... دو... سه... چهار... پنج...
بعدآن ضربه ی دوازدهم
بدنی داشت مثل بید میلرزید
زینب دوید ... دوید ... دوید ...
کمتر بر این شهید بدون کفن بزن
این ضربه ی دوازدهم را به من بزن
هر آنچه بود رفت وبردند
این قدر این شهید مرا زیر و رو مکن
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ وَ عَلَى الاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنائِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ
اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِوَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ
+شب عاشوراست صاحب عزا رو صدا بزنیم…یا صاحب الزمان... الغوث الامان
در این حضور توسل دعا کنید مرا هم
+چی بگم امشب، شب عاشوراست امشب، کربلا غوغاست امشب...
در این حضور توسل دعا کنید مرا هم
که خود امید ندارم به روزگار سیاهم
مریض بار گناهم پر از تبم کمکم کن
بیا عیادتم و خودت بیار دوا هم
شنیدم که تو سر میزنی به بی سر و پاها
عزیز فاطمه یک شب بیا به خانهٔ ما هم
از عرش از میان حسینیهٔ خدا
آمد صدای نالهٔ هی علی العزا
جبرئیل بال خدمت خود را گشود و گفت
یا رب اجازه هست شوم فرش این عزا
آدم ز جنت آمد ناله کنان نشست
در بزم استجابت بی قید هر دعا
ببند چشم و به چشم دلت ببین غوغاست
کسی که عاشق دلداده نیست نا بیناست
دلیل و راهنمای تمام گمشده ها
فقط ستاره قطبی سید الشهداست
تقرب است به درگاه حق ولای حسین
بدان که قطب هدایت همان چراغ هداست
بکوش تا که نگشته چراغ ها خاموش
بجنب تا که نرفته کسی که با دنیاست
به پای دل برسان خویش را به کرب و بلا
برس به حلقه عشاق عشق عشق بلاست
هر آنکه رفت چراغش چراغ ظاهر بود
و آنکه ما چراغ ش از عالمی بالاست
فقط نشانهٔ عشق است این چهار قلم
یقین و معرفت و صدق و ثبات قدم
کار خودش و عشق مثل همیشه کرد
دیگه باید بری، یعنی کاریش نمیشه کرد
برا تو زنده ام من این ارث مادریمه
ازت جدا نمیشم این حق خواهریمه
الان سرت توی آغوشه خواهرِ
یه ساعته دیگه دعوا سر، سرِ
پنجاه سال قلبم داره برات میکوبه
امروز سرنوشتم اسیر این غروبه
+ای وای...
من پا به پای تو تا آخرش میام
میمونم و خودم میرم انتقام
+اما یادت باشه
رفتی منو نبردی این کار روزگاره
تا خون توی رگامه نهضت ادامه داره....
به کوشش: ع. حسینی عارف
واژه عزا
واژه عزا، که واژه عربی است به دو معنی آمده:
1- به معنی نسبت دادن چیزی به چیز دیگر است.
2- به معنی تسلّی خاطر دادن، صبر و آرامش بخشیدن، و تحمّل و بردباری (2)
معادل فارسی آن سوگواری است .
نظر به اینکه در سوگواری، نسبت به صاحبان عزا، دل گرمی و دلداری می‌دهند، و علاوه بر اندوه و حزن درونی خود، حزن و اندوه سوگمندان را خالی می‌کنند، و به جای آن امید و آرامش و صبر و تحمّل می‌بخشند، از آن به عزاداری و به تعبیر روایات تعزیه و تسلیت تعبیر می‌شود.(3)
بنابراین فلسفه و اساس عزاداری آرامش بخشیدن، و دعوت به ....
