اشعار و مطالب شام غریبان
شام غریبان است
شام غریبان است
امشب نوای کودکان بر بام کیوان است
شام غریبان است
امشب به دشت کربلا نالان یتیمانند
تا صبح گریانند
امشب به روی کشته ها در ناله مرغانند
چون نی در افغانند
بر خاک بی غسل و کفن رعنا جوانانند
خوابیده عریانند
بر غربت اجسادشان عالم پریشان است
شام غریبان است
امشب به صحرا بی کفن جسم شهیدان است
شام غریبان است
امشب عیال مصطفی در گوشهء صحرا
بی منزل و ماوا
اموالشان تاراج کین از فرقهء اعدا
ای آه و واویلا
خون می رود امشب ز چشم دختر زهرا
اف بر تو ای دنیا
آل علی ویران نشین اندر بیابان است
شام غریبان است
امشب یتیمان جهان در گوشهء هامون
غلطان به بحر خون
اندر هوای خاتم او بزدل ملعون
دیوانه و مجنون
سازد جدا انگشت او آن بی حیای دون
ای چرخ شو ویران
کی خاتم محبوب حق در خورد دیران است
شام غریبان است
امشب به بالین حسین زینب عزادار است
بر غم گرفتار است
امشب سکینه بر سر نعش پدر زار است
از دیده گریانست
زهرا به دور کشته ها با خیل حوران است
از دیده خونبار است
امشب فلک گریان به حال آل اطهار اس
شام غریبان است
امشب تن پاک حسین در قتلگاه بی سر
در بحر خون اند
خوابیده بی غسل و کفن با اکبر و اصغر
با یاوران یکسر
آثار ظلم خولی مردود سگ کمتر
در کنج خاکستر
گاهی به حال دختران اندر پرستاری
از راه غمخواری
گاهی کند در مطبخ خولی
آن عصمت باری
از ماتمش خائف نواخوانست و گریان است
شام غریبان است
---------------------------------------
زمین و آسمان می گرید امشب تن و جان و روان می گرید امشب
به مشرق سرنگون خورشید عالم به مغرب در نهان می گرید امشب
همه صحرا و دشت و کوه و هامون ز کار ناکسان می گرید امشب
بیاد تشنه کامی شهیدان زشرم آب روان می گرید امشب
بیاد خندة شیرین اصغر روان مادران می گرید امشب
ز داغ اکبر و مرگ مظاهر دل پیر و جوان می گرید امشب
ز پشت ناقه طفلی سرنگون شد به دشتی بی کران می گرید امشب
بدست شاه انگشتر به زاری ز فکر ساربان می گرید امشب
به راه کوفه چون چشم اسیران درای کاروان می گرید امشب
ز کار خولی و آن میزبانی دو چشم شیعیان می گرید امشب
غریبی را شبی آمد «غلا
که از سوز بیان می گرید امشب
---------------------------------------------------------------
وای حسین وای حسینم کجاست وای حسین وای حسینم کجاست 2
می رود از کرببلا خواهرت مانده به صحرای بلا پیکرت
زینب غم دیده به صد ابتلا گشت چو در دام بلا مبتلا
عزم سفر کرده به شام بلا وای حسین وای حسینم کجاست 2
جان اخا حالت زارم نگر دام غمت گشته دچارم نگر
سوی سفر از این دیارم نگر وای حسین وای حسینم کجاست 2
جان اخا این تو و این کربلا این من و این ره سوی شام بلا
این تو و این پیکر در خون شنا این تو و این کشتگان
این من و این بی کسان وای حسین وای حسینم کجاست 2
این تو این وادی و این ساربان این من و این خولی و شمر و سنان
این تو و آن بجدل شوم اینزمان این تو این سرزمین ، این من و این مشرکین
این من و این عابدین وای حسین وای حسینم کجاست 2
می رود شاه ببین خواهرت همسفرم با سر مهر افسرت
چون نگرم قاتل بد اخترت نموده رأست به نی، روان من او را ز پی
ناله کنان همچو نی وای حسین وای حسینم کجاست 2
می روم و مانده در این جا دلم دل نکشاند به سوی محملم
هجر تو زد شعله به آب و گلم بی تو چسان رهسپار – شوم مَنِ دل فکار
به دیده اشکبار وای حسین وای حسینم کجاست 2
می روم ای کشته صد پاره تن باد خداحافظت ای بی کفن
می شوم الحال جدا از تو من کشتة تیغ جفا – سپارمت بر خدا
ای شه بی اقربا
وای حسین وای حسینم کجاست 2 غلامی
----------------------------------------------
ای شیعیان امشب شام غریبان است جسم حسین عریان اندر بیابان است
شام غریبان است زینب پریشان است
در کربلا امشب نور دل حیدر با نوجوانانش افتاده اند بی سر
در خاک و خون غلطان عباس نام آور عریان به دشت کین جسم شهیدان است
شام غریبان است زینب پریشان است
اطفال شه امشب در دشت ویلانند آن بی کسان امشب چون مرغ بی بالند
بی خانمان امشب از جور کین نالند بر نیزه ها امشب رأس شهیدان است
شام غریبان است زینب پریشان است
امشب عزیز فاطمه بی بال و پر گشته از جور کین اطفال شه بین بی پدر گشته
اندر حریم شاه دین پرشور وشر گشته در خیمه گه سجاد دین چون بید لرزان است
شام غریبان است زینب پریشان است
امشب میان قتلگه آن به جدل کافر سازد جدا دست حسین از بهر انگشتر
سازد جدا دست حسین از ضربت خنجر زین بار غم ارض وسما گریان و نالان است
شام غریبان است زینب پریشان است
لرزد زمین و آسمان زین ماجرا یکسر ای خالق داور ، ای خالق داور
از غم پریشان می شود اندر جنان حیدر آن شافع محشر، آن شافع محشر
شام غریبان است زینب پریشان است
امشب کشیک خیمه ها با زینب است یارب از جور کین فرزند زهرا در غم است یا رب
سجاد دین از جور غم جان برلب است یا رب آه و فغان کودکان بر بام کیوان است
شام غریبان است زینب پریشان است
امشب به جنت مصطفی زار و پریشان است
از جرم روحی در گذر بنگر ثنا خوانست
شام غریبان است
زینب پریشان است (روحی
------------------------------------------------
شام غریبان چه اتفاقاتی رخ داد؟ / شام غریبان حسین امشب است
شام غریبان وقتی نام عاشورا به گوش می‌رسد، آتش سوزناکی از غم، دل را در بر می‌گیرد و اشک، امان را می‌برد.
وقایع دردناک عاشورا تا بعد از ظهر که هنگامه شهادت امام حسین علیه السلام بود یکسری جنایات را به خود دید و از شهادت امام حسین (علیه السلام) به بعد سرزمین کربلا شاهد فجایع و جنایاتی خاص در مورد اهل بیت پیامبر بود.
سال 61 ه.ق عصر روز دهم محرم لشکر یزید بعد از این که امام حسین (علیه‌السلام) را به شهادت رساند به دستور فرماندهان خود دست به غارت و آتش زدن خیمه‌ها و آزار و اذیت خاندان نبوت زدند.
ن نامردان به سوی خیمه‌های حرم امام حسین (علیه‌السلام) روی آوردند و اثاث و لباسها و شتران را به یغما بردند و گاه بانویی از آن اهل‌بیت پاک با آن بی‌شرمان بر سر جامه‌ای در کشمکش بود و عاقبت آن لعنت شدگان الهی جامه را از او می‌ربودند.(1)
دختران رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و حریم او از خیمه‌ها بیرون آمده و می‌گریستند و در فراق حامیان و عزیزان خود شیون و زاری می‌نمودند.
بعد از این اموال اهل‌بیت را با سر و پای برهنه و لباس به یغما رفته به اسیری گرفتند. و آن بزرگواران را از کنار پیکر امام حسین (علیه‌السلام) گذراندند. وقتی نگاه اهل‌بیت به کشته‌ها افتاد فریاد کشیدند و بر صورت خود زدند.(2)
بعد از به اسارت گرفتن اهل بیت، عمر سعد ملعون در میان یارانش فریاد کشید: چه کسی حاضر است که اسب بر پشت و سینه حسین (علیه‌السلام) بتازد! ده نفر داوطلب شدند و پیکر مطهر امام حسین(علیه‌السلام) را با سمّ اسبان لگدکوب کردند.(3)
در عصر عاشورا عمر سعد سر مبارک امام حسین(علیه السلام) را با خولی بن یزید اصبحی و حمید بن مسلم ازدی نزد عبیداله بن زیاد به کوفه فرستاد و سرهای یاران و خاندان او را جمع کرده (که هفتاد دو سر بود) و به همراهی شمر بن ذی‌الجوشن و قیس بن اشعث به کوفه فرستاد.(4)
سپس کشته‌های خودشان را جمع کرده و دفن نمودند ولی جنازه بی سر و زیر پای اسبان لگدکوب شده امام حسین (علیه‌السلام) و یارانش تا روز دوازدهم محرم عریان در بیابان کربلا بود تا این که توسط قبیله بنی‌اسد و به راهنمایی امام سجاد (علیه‌السلام) دفن شدند.(5)
شب یازدهم محرم را گویا اسرای اهل‌بیت در یک خیمه نیم‌سوخته سپری نمودند در این رابطه در مقاتل چیزی از احوال اهل‌بیت (علیهم‌السلام) نقل نشده ولی می‌توان تصور کرد که چه شب سختی را بعد از یک روز پر سوز و از دست دادن عزیزان و غارت اموال و اسارت و سوختن خیمه‌ها و اهانت‌ها و ... داشته‌اند.
عمر سعد ملعون در روز 11 محرم دستور حرکت از کربلا به سوی کوفه را می‌دهد و زنان و حرم امام حسین (علیه‌السلام) را بر شتران بی‌جهاز سوار کرده و این امانت‌های نبوت را چون اسیران کفّار در سخت‌ترین مصائب و غم و غصه کوچ می‌دهند.(6)
شاعر عرب این مصیبت عظما را به رشته نظم در آورده:
"یصلى على المبعوث من ..."؛ این قضیه بسیار شگفت‌آور است که مردم بر پیغمبر مبعوث که از آل هشام است، تحیت و درود بر روح پاکش می‌فرستند و از طرف دیگر، فرزندان و خاندان او را به قتل مى‌رسانند!!(7)
در هنگام حرکت از کربلا عمر سعد دستور داد که اسرا را از قتلگاه عبور دهند. قیس بن قرّه گوید: هرگز فراموش نمی‌کنم لحظه‌ای را که زینب دختر فاطمه (سلام‌الله علیها) را از کنار کشته بر خاک افتاده برادرش حسین عبور دادند که از سوز دل می‌نالید ... و امام سجاد (علیه‌السلام) می‌فرماید: ... من به شهدا نگریستم که روی خاک افتاده و کسی آنها را دفن نکرده، سینه‌ام تنگ شد و به اندازه‌ای بر من سخت گذشت که نزدیک بود جانم بر آید و عمه‌ام زینب وقتی از حالم با خبر شد مرا دلداری داد که بی‌تابی نکنم.(8)
(گویا اسرای کربلا را دوبار به قتلگاه می‌آورند، یک دفعه همان عصر روز عاشورا بعد از غارت خیمه‌ها و به درخواست خود اسرا و یک بار هم در روز یازدهم محرم هنگام کوچ از کربلا و به دستور عمر سعد و این کار عمر سعد شاید به خاطر این بود که می‌خواست اهل‌بیت (علیهم‌السلام) با دیدن جنازه‌های عریان و زیر آفتاب مانده شکنجه روحی به اسرا داده باشد.)
خیمه های سوخته
بعد از این که روز یازدهم محرم اسرا را از کربلا به سوی کوفه حرکت دادند به خاطر نزدیکی این دو به هم روز 12 محرم اسرا را وارد شهر کوفه نمودند گویا شب دوازدهم را اسرا در پشت دروازه‌های کوفه و بیرون شهر سپری کرده باشند.
در اثر تبلیغات عبیدالله بن زیاد علیه امام حسین(علیه‌السلام) و خارجی معرفی کردن آن حضرت، مردم کوفه از این پیروزی خوشحال می‌شوند و جهت دیدن اسرا به کوچه‌ها و محله‌ها روانه می‌شوند و با دیدن اسرا شادی می‌کنند. ولی با خطابه‌هایی که امام سجاد (علیه‌السلام) و حضرت زینب(سلام‌الله علیها) و سایرین از اسرا ایراد می‌کنند و خودشان را به کوفیان و مردم می‌شناسانند و به حق بودن قیام امام حسین (علیه‌السلام) اذعان می‌کنند شادی کوفیان را به عزا تبدیل می‌کنند.
در طول مدتی که در کوفه و در میان مردم به عنوان اسیر جنگی حرکت می‌کردند سرها بالای نیزه بود و اسرا در کجاوه‌ها جا داده شده بودند و آنان که خیال می‌کردند اسرا از خارجیان هستند و بر خلیفه یزید عاصی شده‌اند، جسارت و اهانت می‌کردند، عده‌ای هم از نسب اسرا سؤال می‌کردند با این وضع وارد دارالاماره می‌شوند و در مجلس عبیدالله بن زیاد که حاکم کوفه و باعث اصلی شهادت امام حسین، این ملعون جلوی چشم اسرا و مردم با چوب‌دستی به سر مبارک می‌زد و خود را پیروز میدان قلمداد می‌کرد و کشته شدن امام حسین (علیه‌السلام) را خواست خدا قلمداد می‌‌نمود.(9) ولی با جواب‌هایی که از جانب حضرت زینب و امام سجاد (علیهما‌السلام) می‌شنید بیشتر رسوا می‌شد.
پی‌نوشت‌ها:
به نقل از سایت تبیان
1- ابی مخنف، اولین مقتل سالار شهیدان، ترجمه و متن کامل وقعة الطف، سیدعلی محمد موسوی جزایری، انتشارات بنی‌الزهرا، چاپ اول 1380.
2- سید بن طاووس، اللهوف علی قتلی الطُّفوف، تحقیق و تقدیم شیخ فارس تبریزیان، ص180.
3- شیخ عباس قمی، ترجمه نفس المهوم (در کربلا چه گذشت)، انتشارات مسجد مقدس جمکران، ص 485/ اولین مقتل سالار شهیدان، پیشین، ص349.
4- شیخ عباس قمی، همان، ص486، و شیخ عباس قمی، ص 351.
5- شیخ عباس قمی، همان، ص492/ اولین مقتل، پیشین، ص353.
6- شیخ عباس قمی، ترجمه نفس المهوم، ترجمه محمدباقر کسره‌ای، انتشارات جمکران، ص490/ ابی محنف، اولین مقتل سالار شهیدان، ص 351.
7- لهوف سید بن طاووس .
8- در کربلا چه گذشت، ص 492 و حسین نفس مطمئنه، محمدعلی عالمی، انتشارات هاد، ص 306.
9- ابن مخنف، اولین مقتل سالار شهیدان، ترجمه وقعة الطف، سید علی محمد موسوی جزایری، ص 361، و ترجمه نفس‌المهموم، پیشین، ص 519. /6262
------------------------------------------------
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً إِنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ فِی السَّمَاءِ أَکْبَرُ مِنْهُ فِی الْأَرْضِ فَإِنَّهُ مَکْتُوبٌ عَنْ یَمِینِ الْعَرْشِ مِصْبَاحٌ هَادٍ وَ سَفِینَةُ نَجَاةٍوَ إِمَامٌ غَیْرُ وَهْنٍ وَ عِزٌّ وَ فَخْرٌ وَ بَحْرُ عِلْمٍ وَ ذُخْر....سوگند به آن که مرا به پیمبری برگزید براستى حسین بن على در آسمان بزرگتر است از او در زمین، زیرا در یمین عرش نوشته شده است چراغ هدایت و کشتى نجات، امام بىشکست وبی سستى، عزت و فخر و بحر علم...
